یکی از غلامان امام حسن علیه السلام خلافی را مرتکب شد. حضرت قصد داشت او را مجازات کند. غلام برای رهایی از تنبیه، این آیه را خواند و گفت:
سرورم! الکاظمین الغیظ (فروخورندگان خشم)
حضرت فرمود: خشم خودم را فرو خوردم.
غلام گفت: مولایم! و العافین عن الناس (عفوکنندگان مردم)
حضرت فرمود: از گناه تو در گذشتم.
غلام در آخر گفت: والله یحب المحسنین (خداوند نیکوکاران را دوست دارد)
حضرت فرمود: تو را آزاد کردم و دو برابر آنچه پیشتر از من می‌گرفتی برای تو مقرر می‌سازم!
داستان‌های بحار الانوار؛ از بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۳۵۲
0 نظر