فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ
سوره آل عمران۳، آیه۱۵۹
ترجمه روان: بهلطف خدا بود که با فراریهای جنگ اُحد بهنرمی و ملایمت رفتار کردی. اگر خشن و سنگدل بودی، از دوروبرت پراکنده میشدند! پس، از خطاهایشان چشم بپوش و برایشان آمرزش بخواه. تازه، در کارها با آنها مشورت کن. وقتی هم تصمیم به انجام کاری گرفتی، به خدا توکل کن که خدا اهل توکل را دوست دارد.
ترجمه روایی: پس در پرتو رحمتی از جانب خدا در برابر مردم نرم خو شدی و از تند خو و سنگین دل بودی از اطراف از پراکنده میشدند پس آنها را (در آنچه مربوط به زندگی شخصی توست) ببخش و برای آنها آمرزش بطلب و در کارهایی دیگر (که مربوط به جنگ و غیر آن که مشورت در آن برای تو درست است) با آنان مشورت کن (تا دل آنها را به دست آوری هرچند نیاز به مشورت نداری زیرا به وحی متصل هستی) پس وقتی که (در پرتو نبوت و وحی) تصمیم گرفتی (در انجام کارهایت) بر خدا توکل کن که خدا توکل کنندگان (بر خودش) را دوست دارد.
0 نظر