عبدالرحمن سلمی به یکی از فرزندان امام حسین(علیه‌السلام) سوره حمد را آموخت. هنگامی که پیش پدر خویش آمد و آن سوره را خواند، حضرت به عبدالرحمن هزار دینار پول و هزار دست لباس بخشید و دهان او را نیز پر از (در) نمود، که بعضی در خصوص این بخشش‌ها به آن حضرت اعتراض کرد. – به خاطر تعلیم آن همه جایزه دادی!
حضرت در پاسخ فرمود: جایزه من کجا می‌تواند به عطای (تعلیم سوره حمد) عبدالرحمن برسد.
سپس این اشعار را بیان فرمود:
اذا جادت الدنیا علیک فجد بها
علی الناس طرا قبل ان تتفلت
فلا الجود یفنیها اذا ماهی اقبلت
و لا البخل یبقیها اذا ما تولت
هنگامی که دنیا بر تو بخشید، تو هم به مردم ببخش! پیش از آنکه از دستت برود.
زیرا نه بخشش آن را از بین می‌برد، هنگامی که روی آورد و نه بخل آن را باقی می‌گذارد، وقتی که دنیا از تو روگردان شود.
بحار: ج ۴۴، ص ۱۹۱
0 نظر