برای پیامبر خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) دو شتر بزرگ آوردند. حضرت به اصحاب فرمود:
آیا در میان شما کسی هست دو رکعت نماز بخواند که در آن هیچ‌گونه فکر دنیوی به خود راه ندهد، تا یکی از این دو شتر را به او بدهم.
این فرمایش را چند بار تکرار فرمود. کسی از اصحاب پاسخ نداد. امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) به پا خواست و عرض کرد:
یا رسول الله! من می‌توانم آن دو رکعت نماز را بخوانم.
پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: بسیار خوب به جای آور!
امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) مشغول نماز شد، هنگامی که سلام نماز را داد جبرئیل نازل شد، عرض کرد: خداوند می‌فرماید یکی از شترها را به علی بده!
رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: شرط من این بود که هنگام نماز اندیشه‌ای از امور دنیا را به خود راه ندهد. علی در تشهد که نشسته بود فکر کرد کدام یک از شترها را بگیرد.
جبرئیل گفت: خداوند می‌فرماید: هدف علی این بود کدام شتر چاق‌تر است او را بگیرد، بکشد و به فقرا بدهد، اندیشه‌اش برای خدا بود، نه برای خودش و نه برای دنیا.
آنگاه پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به خاطر تشکر از علی(علیه‌السلام) هر دو شتر را به او داد. خداوند نیز در ضمن آیه‌ای از آن حضرت قدردانی نموده و فرمود: (ان فی ذالک لذکری لمن کان له قلب او القی السمع و هو شهید) حقا در این موضوع یاد آوری است برای آن کس که دارای قلب هوشیار است یا گوش دل به کلام خدا سپرده و به حقانیتش توجه کامل دارد. سوره ق آیه۳۷
سپس رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هرکس دو رکعت نماز بخواند و در آن اندیشه‌ای از امور دنیا به خود راه ندهد، خداوند از او خشنود شده و گناهانش را می‌آمرزد.
بحار: ج ۳۶، ص ۱۹۱
0 نظر