بَکربن‌صالح می‌گوید: من دامادی داشتم به امام جواد(علیه‌السلام) نامه‌ای نوشت و در آن اظهار داشت که پدرم دشمن اهل‌بیت است و عقیده فاسد دارد، با من هم بدرفتاری می‌کند و خیلی اذیتم می‌نماید.
سرورم، نخست از شما می‌خواهم برای من دعا کنی! ضمناً نظرتان در این باره چیست؟ آیا علیه او افشاگری کنم و عقیده فاسد و رفتار زشت او را برای دیگران بیان کنم؟ یا با او مدارا نموده و خوش رفتار باشم؟
امام جواد(علیه‌السلام) در پاسخ نوشت: مضمون نامه تو و آنچه که راجع به پدر خود نوشته بودی فهمیدم، البته به خواست خداوند من از دعای خیر تو غفلت نمی‌کنم؛ اما این را هم بدان مدارا و خوش‌رفتاری برای تو، بهتر از افشاگری و پرده‌دری است و نیز بدان با هر سختی، آسانی است. شکیبا باش و عاقبت نیکو اختصاص به پرهیزگاران دارد. خداوند تو را در دوستی اهل‌بیت ثابت‌قدم بدارد! ما و شما در پناه خداوند هستیم و پروردگار نیز پناهندگان خود را نگهداری می‌کند.
بکر می‌گوید: پس از آن، خداوند قلب پدر دامادم را چنان دگرگون ساخت که دوستدار اهل‌بیت شد و به پسرش هم محبت نمود.
بحار: ج ۵۰، ص ۵۵
0 نظر