شعر مناجات با خدا (۱)

تنها پناه

فَإِنْ طَرَدْتَنِي مِنْ بَابِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ؟ وَ إِنْ رَدَدْتَنِي عَنْ جَنَابِكَ فَبِمَنْ‏ أَعُوذُ؟

اگر تو دست ردّ به سینه‌ام بزنی، دست به دامن که شوم؟ اگر تو برانی‌ام به که پناه ببرم؟

گدا هر آنچه به درگاهِ تو گناه کند
دوباره چَشمِ کریمت به او نگاه کند

به‌چشمِ رحمت و لطفت ندیده می‌گیری
هر آنچه بندۀ بیچاره اشتباه کند

فرار کرده‌ام اما پناه آوردم
به آنکه رحم، به عاصیِّ بی‌پناه کند

---

آمده عبد گنهکار بگو می‌بخشی

آمده عبد گنهکار، بگو می بخشی
با دلی زار و گرفتار، بگو می بخشی

کار ما را نگذاری تو به آن آخر وقت
اولین لحظۀ دیدار، بگو می بخشی

تا که آب از سر من رد نشده کاری کن
مثل آن توبۀ هر بار، بگو می‌بخشی

دم افطار فقط یاد لب عطشانم
به همان روضۀ افطار، بگو می‌بخشی

قسمت می‌دهم این بار به عباس علی
به دو تا دستِ علمدار، بگو می‌بخشی

وحید محمدی