ابوبصیر از ارادتمندان خاص امام باقر(علیه‌السلام) بود و از هر دو چشم نابینا شده بود.
می‌گوید: به امام باقر(علیه‌السلام) عرض کردم: شما فرزندان پیامبر خدا هستید؟
فرمود: آری.
ابوبصیر: پیامبر خدا وارث همه انبیا بود. آیا هر چه آنها می‌دانستند پیغمبر هم می‌دانست؟
امام: آری.
ابوبصیر: آیا شما می‌توانید مرده را زنده کنید و کور و بیمار مبتلا به پیسی را شفا دهید و از آنچه مردم می‌خورند و در خانه‌هایشان ذخیره می‌کنند خبر دهید؟
امام: آری، با اجازه خداوند.
در این موقع حضرت به من فرمود: نزدیک بیا!
نزدیک رفتم، به محض این که دست مبارکش را بر صورت و چشمم کشید، بیابان، کوه، آسمان و زمین را به خوبی دیدم.
سپس فرمود: آیا دوست داری همین‌گونه بینا باشی تا نظیر سایر مردم در قیامت به حساب و کتاب الهی کشیده شوی یا مانند اول نابینا باشی و به‌طور آسان وارد بهشت شوی؟
عرض کردم: مایلم به حال اول برگردم.
آنگاه امام دست مبارکش را بر چشمم کشید، دوباره نابینا شدم.
بحار: ج ۴۶، ص ۲۳۷ و ۲۴۹ با اندکی تفاوت
0 نظر