بوی بهشت به دو دسته نمی‌رسد

یکی از خدمت گزاران امام صادق(علیه‌السلام) به نام سالمه می‌گوید: حضرت وقت احتضار (از شدت اثر سمی که به او داده بودند) بی هوش بود.

هنگامی که به هوش آمد، فرمود: به حسن افطس هفتاد دینار بدهید و به فلانی این مقدار و به دیگری فلان مقدار.

عرض کردم: به کسی این همه پول می‌دهید که شمشیر کشید و قصد کشتن شما را داشت؟

در پاسخ فرمود: آیا مایل نیستی من از کسانی باشم که خداوند درباره آن‌ها می‌فرماید: (والذین یصلون ما امر الله به ان یوصل و یخشون ربهم و یخافون سوء الحساب) آنان که پیوندهایی که خداوند به آن امر کرده است برقرار می‌کنند و از پروردگارشان می‌ترسند و از بدی حساب (روز قیامت) بیم دارند. رعد: آیه ۲۱

آری! ای سالمه! خداوند بهشت را آفرید و بویش را خوب و مطبوع قرار داد و بوی دل انگیز بهشت از مسافت دو هزار سال به مشام می‌رسد و همین بوی خوش به مشام دو دسته نمی‌رسد: عاق پدر و مادر و قاطع صله ارحام.

بحار: ج ۷۴، ص ۹۶