عمروبن‌حریث می‌گوید: خدمت امام صادق(علیه‌السلام) رسیدم حضرت در منزل برادرش بود. گفتم: فدایت شوم آیا دینی که پیروی آن هستم برای شما بیان نکنم؟ (تا بدانم دینم درست است یا نه)
فرمود: چرا، بیان کن!
گفتم: دین من بدین قرار است:
۱. شهادت می‌دهم به‌این که خدایی جز خدای یگانه و بی شریکی نیست.
۲. و این که محمد بنده و فرستاده اوست.
۳. روز قیامت در پیش است و شکی در وقوع آن نیست و خداوند مردگان را زنده خواهد کرد.
۴. اقامه نماز و دادن زکات و گرفتن روزه ماه رمضان و حج خانه خدا واجب است.
۵. امامت علی(علیه‌السلام) پس از پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امامت حسن و حسین و زین العابدین و محمد باقر و امامت شما بعد از او و این که شما امامان من هستید.
و بر همین روش زندگی کنم و بمیرم و بر این اساس خدا را پرستش کنم.
امام فرمود: ای عمرو! به خدا سوگند دین من و دین پدرانم همین است.
پرهیزگار باش! و زبانت را جز از سخن خیر نگهدار!
و نگو من به اراده خودم هدایت شده‌ام؛ بلکه خداوند تو را هدایت کرده است.
بنابراین خدا را در مقابل نعمت‌هایش که به تو داده شکرگزار باش!
و از کسانی مباش که وقتی حاضر است سرزنشش کنند و چون غایب شود پشت سرش غیبت نمایند.
و مردم را بر دوش خود سوار مکن! و بر خویشتن مسلط مساز! (به‌این که کارهایی را که از عهده تو بر نمی‌آید، به آنها وعده بدهی) زیرا اگر مردم را بر خود مسلط کنی، بر دوشت سوار نمایی، ممکن است استخوان شانه‌ات بشکند و درمانده شده از زندگی بیفتی.
بحار: ج ۶۹، ص ۵
0 نظر