انفاق بدون منت و اذیت (بقره/۲۶۴)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ كَالَّذِي يُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا ۖ لَا يَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَيْءٍ مِمَّا كَسَبُوا ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ

سوره بقره۲، آیه۲۶۴

ترجمه روان: مسلمانان! صدقه‌های خودتان را با منّت‌گذاشتن و تحقیرکردن خراب نکنید؛ درست مثل آن‌هایی که دارایی‌شان را برای خودنمایی به مردم می‌بخشند و خدا و روز قیامت را باور ندارند!
وضع چنین اشخاص ریاکاری مانند وضعیت تخته‌سنگ صافی است که رویش، لایۀ نازکی از خاک نشسته و بذری در آن است. آن‌وقت، باران شدیدی بر آن می‌بارد: خاک را می‌شوید و سطح سنگ را صاف می‌گذارد! بله، منّت‌گذارها و تحقیرکننده‌ها از کارهایشان سودی نمی‌برند؛ چون‌که خدا دست این‌جور ریاکارهای بی‌دین را نمی‌گیرد.

ترجمه روایی: ای کسانی که ایمان آورده اید صدقه هایی را که می دهید با منت آزار رساندن (به محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله) تباه نسازید (درباره عثمان و امثال او نازل شده که به ظاهر اظهار اسلام می کردند و به ظاهر صدقه می دادند و پس از آن منت می‌گذاشتند و اهل بیت علیه السلام را آزار می دادند) مانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم و ریاکاری انفاق می کنند و به خدا و روز قیامت ایمان نمی آورد (مانند فلان و فلان و فلان و معاویه و پیروانش) مثل چنین شخصی در انفاقش مثل سنگی است صاف که بر روی آن خاکی کم باشد رگبار باران به آن برسد و آن خود را بشویید و آن را صاف رها کند آنان از کارشان به هیچ چیز توانایی ندارند (بهره نمی‌برند) و خدا گروه کافران را هدایت نمی کند.

الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَا أَنْفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى ۙ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

سوره بقره۲، آیه۲۶۲

ترجمه روان: کسانی که اموالشان را در راه خدا هزینه می‌کنند و به‌دنبال بخشش خود، نه منّتی می‌گذارند و نه تحقیری می‌کنند، پاداششان پیشِ خدا محفوظ است و نه ترسی بر آنان غلبه می‌کند و نه غصه می‌خورند.

ترجمه روایی: کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کند پس در پی انفاقی که کرده‌اند منت نمی گذارند و آزاری نمی‌رساند پاداش آنها نزد پروردگارشان می باشد و نه ترسی دارند و نه اندوهگین می شوند.