یکی از وظایف ما انسان‌ها، دفاع از حقّ و حقیقت است… با مطالعه تاریخ دوران ائمۀ معصومین شاهد جریان‌های مختلفی هستیم که اصحاب امامان از مقام امامت ایشان و مذهب حقّه شیعه دفاع کرده‌اند که در این پست به جریان دفاع عمار دهنی از شیعه و نام رافضی اشاره می‌کنیم.
دفاع عمار دهنی از شیعه در مقابل قاضی ابن‌ابی‌لیلا
به حضرت صادق علیه‌السّلام عرض کردند: عمار دهنی امروز برای شهادت‌دادن نزد ابن‌ابی‌لیلی، قاضی کوفه رفت.
قاضی به او گفت: «قُمْ یَا عَمَّارُ فَقَدْ عَرَفْنَاکَ لَا تُقْبَلُ شَهَادَتُکَ لِأَنَّکَ رَافِضِیٌّ»، آقای عمار بلند شو، شهادت‌دادن تو پذیرفته نیست! ما تو را می‌شناسیم، تو رافضی هستی.
از این جمله، بدن عمّار لرزید و گریه امانش نداد.
قاضی ابن‌ابی‌لیلا گفت: «أَنْتَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْعِلْمِ وَ الْحَدِیثِ»، این چه حالتی است؟ تو از مردان علم و حدیث هستی! اگر از این نسبت ناراحت می‌شوی، از مذهبت اظهار برائت و بیزاری کن، بعد از آن از برادران ما خواهی بود!
عمار دهنی گفت: ای مرد از آنچه تو خیال می‌کنی ناراحت نیستم؛ بلکه گریۀ من، هم برای خودم هست و هم بر تو.
اما بر خود می‌گریم زیرا تو مرا به یک مقام بلند با ارزشی نسبت دادی که من در خور آن نیستم؛ زیرا تو مرا رافضی دانستی! وای بر تو حضرت صادق علیه‌السّلام به من فرمود: «أَنَّ أَوَّلَ مَنْ سُمِّیَ الرَّفَضَهَ السَّحَرَهُ الَّذِینَ لَمَّا شَاهَدُوا آیَهَ مُوسَى فِی عَصَاهُ، آمَنُوا بِهِ وَ اتَّبَعُوهُ وَ رَفَضُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ» و در برابر ناراحتی‌ها و مشکلاتی که از فرعون برای پیروی از حضرت موسی علیه‌السّلام می‌دیدند، صبر می‌کردند و تسلیم بودند، چون مرام فرعون را رها کردند از آن جهت فرعون آنها را رافضه نامید! بنابراین رافضی کسی است که هرچه را که از نظر خداوند زشت است رها کند، و هر چه را خدا به او دستور داده انجام دهد، «فَأَیْنَ فِی هَذَا الزَّمَانِ مِثْلُ هَذِهِ؟»
پس بر خود می‌گریم زیرا می‌ترسم خدایی که از دل و نهاد من آگاه است، مرا عتاب کند که این نام شریف را به خود گرفتم و بگوید: ای عمّار؛ آیا تو هر باطلی را رها کردی و هر طاعتی را آنچنان که فرمانت دادهاند انجام دادی؟ آنگاه اگر خداوند بخواهد در مورد من مسامحه کند و گناهان مرا بیامرزد این ادعای بی‌جا باعث شود که مرا از آن رتبه و مقام تنزل دهد و اگر بخواهد بررسی دقیق و محاسبه کامل فرماید باز این داعیه سبب عذاب شدید خدا گردد، مگر اینکه سرورانم با شفاعت خود کمبودهای مرا جبران فرمایند.
و امّا گریهام بر تو به‌خاطر دروغ بزرگی است که گفتی و مرا به غیر نام خودم نامیدی! ناراحتی من به‌خاطر عذاب خداست بر تو؛ زیرا شریف‌ترین و مقدسترین نام‌ها را به دروغ بر من گذاشتی.
و چنانچه این نام در نظر تو بدترین و زشت‌ترین نام‌ها باشد و از آن جهت مرا به آن نام نامیدی، چگونه بدن تو طاقت عذاب همین یک جمله سخنت را خواهد داشت.
حضرت صادق علیه‌السّلام فرمود: «لَوْ أَنَّ عَلَى عَمَّارٍ مِنَ الذُّنُوبِ مَا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ لَمُحِیَتْ عَنْهُ بِهَذِهِ الْکَلِمَاتِ»، خدا به‌خاطر این دفاع و مناظره عمار دهنی، همۀ گناهان او را بخشید! و همین گفتار او سبب مزید ثواب‌های او خواهد شد تا آنجا که هر ارزن از ثواب‌های او بزرگ‌تر از هزار برابر دنیا شود.
بحار الانوار، ج۶۵، ص۱۵۶
0 نظر