صله رحم، مانع مرگ ناگهانی

روزی منصور دوانیقی (خلیفه عباسی) کسی را سراغ امام صادق(علیه‌السلام) فرستاد. هنگامی که حضرت نزد وی آمد، ایشان را کنار خود نشانید.

سپس چند بار صدا زد: محمد را پیش من بیاورید! مهدی را نزد من بیاورید! و مرتب تکرار می‌کرد. (پسر منصور، نامش محمد و لقبش مهدی بود)

به منصور گفتند: هم اکنون می‌آید. وقتی مهدی آمد، منصور رو به امام کرده، گفت: آن حدیثی را که درباره صله رحم نقل کردی دوباره بگو تا فرزندم مهدی نیز بشنود.

امام فرمود: آری، پدرم از پدرش از جدش از امیر المؤمنین(علیه‌السلام) از رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت کرد که آن حضرت فرمود: مردی که از عمرش سه سال مانده، اگر صله رحم کند، خداوند سی سال … و اگر قطع رحم کند، خداوند به‌خاطر قطع رحم، عمر سی ساله او را سه ساله می‌کند.

سپس این آیه را خواند: یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکتاب. خداوند هر چرا بخواهد محو و هر چه را بخواهد اثبات می‌کند و ام کتاب نزد او است (۲۹ سوره رعد)

منصور: این حدیث نیکو است؛ ولی منظورم این حدیث نیست.

امام: آری، پدرم از پدرش از جدش از امیر المؤمنین(علیه‌السلام) از رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل کرد که فرمود: صله رحم خانه‌ها را آباد می‌کند و عمرها را فزونی می‌بخشد، اگرچه به‌جای‌آورندگان، مردمان خوبی نباشند.

منصور: این هم حدیثی است؛ لکن منظورم این حدیث نیز نیست.

امام: صله رحم حساب (روز قیامت) را آسان می‌کند و از مرگ بد و مرگ ناگهانی حفظ می‌نماید.

منصور: آری، منظورم همین حدیث بود.

بحار: ج ۴۷، ص ۱۶۳ و ج، ۷۴ ص ۹۳

هدف منصور این بود که می‌خواست این حدیث را فرزندش بشنود و نسبت به صله ارحام مواظب رفتار خود باشد.