مفضل می‌گوید: محضر امام صادق(علیه‌السلام) رسیده و از مشکلات زندگی شکایت کردم.
امام به کنیز دستور داد کیسه‌ای که چهارصد درهم در آن بود، به من داد و فرمود: با این پول زندگیت را سامان بده.
عرض کردم: فدایت شوم! منظورم از شرح حال این بود که در حق من دعا کنی!
امام صادق(علیه‌السلام) فرمود: بسیار خوب دعا هم می‌کنم.
و در آخر فرمود: مفضل، از بازگوکردن شرح حال خود برای مردم پرهیز کن!
اگر چنین نکنی نزد مردم ذلیل و خوار می‌شوی. بنابراین برای دوری از ذلت، درد دلت را هرگز به کسی نگو.
بحار: ج ۴۷، ص ۳۴
0 نظر